30 نکته ایمنی جوشکاری و بر شکاری

30 نکته ایمنی جوشکاری و بر شکاری

30 نکته ایمنی جوشکاری و بر شکاری

 

1 -در مجاورت مواد قابل اشتعال و انفجار یا در مکانهایی که گرد و غبار و بخارات یا گازهای قابل انفجار و اشتعال وجود دارد نباید جوشکاری و برشکاری با دستگاههای جوش کاری انجام شود
2 – اگر در محلهایی که جوشکاری انجام می شود ،اشخاص دیگری نیز مشغول بکار بوده یا عبور و مرور کنند باید از پاراوان های ثابت یا قابل حمل مناسب استفاده شود که حداقل ارتفاعشان 2 متر باشد.
3 – کپسول های استیلن پر و خالی نباید در کارگاههای جوشکاری یا برشکاری انبار شود. همچنین انبارکردن آنها تو ا ما “با کپسول های اکسیژن در یک جا فقط موقعی مجاز است که بوسیله جدارهای مقاوم در مقابل حریق این دو نوع کپسول از یکدیگر جدا شده باشند.
4 – کپسول های استیلن یا اکسیژن که بطور قائم قرار گرفته اند باید بوسیله تسمه ،طوق یا زنجیر مهار شوند ،تا خطر افتادن آنها بر روی زمین از بین برود.
5 – کپسول اکسیژن یا کپسول استیلن باید دارای سرپوش حفاظتی برای شیر باشد تا در هنگام جا به جا کردن و یا موقعیکه از آن استفاده نمی شود روی شیر کپسول نصب شود.
6 – کپسول های هوا – استیلن و اکسیژن بایستی دارای شیر و مانومتر سالم بوده و بصورت عمودی در قفسه های مناسب نگهداری شوند.
7 – سوپاپها ، فشار سنجها یا وسایل تنظیم و رگلاژ کپسول را نباید گریس کاری کرد.
8 – کلیه اجزا ء حامل الکتریسیته دستگاههای جوش یا برش که با مولد برق ( ژنراتور ) یکسو کننده و یا ترانسفورماتور کار می کنند باید در مقابل خطر تماس با قطعات و هادی های لخت که تحت فشار الکتریکی هستند حفاظ گذاری شده باشد.
9 – شکافهایی که در روپوش دستگاهها ی ترانسفورماتور برای تهویه دستگاه در نظر گرفته شده باید به قسمی تعبیه شده باشد که داخل کردن اشیاء مختلف از بین شکافها غیر مقدور باشد
10 – بدنه دستگاههای جوش برق باید بطور موثری دارای اتصال الکتریکی به زمین باشد.
11 – محل اتصال کابلهای تغذیه به دستگاه باید عایق کاری شده باشد.
12 – گیره های الکترود باید مجهز به صفحات یا سپرهای حفاظتی باشد تا دست کارگر را در مقابل حرارت حاصله از قوس الکتریکی حفظ نماید.
13 – در دستگاههای جوش برق با مقاومت الکتریکی تمام قسمتهای حامل جریان برق به استثنا” محل جوش باید کاملا” پوشیده و محفوظ باشد
14 – دستگاههای خودکار و نیمه خودکار جوش برق با مقاومت الکتریکی باید مجهز به حایلهای حفاظتی با وسایل راه انداختن با دو دست باشد بطوریکه کارگر پس از راه انداختن دستگاه نتواند دست خود را در منطقه خطر وارد کند.

 

 

15 – گازها و بخارات ناشی از جوشکاری برای سلامتی کارگران مضر می باشد بنابراین بایستی از تهویه موضعی در کارگاه جوشکاری استفاده شود.
16 – کارگرانی که در جوشکاری کار می کنند باید از سپر ، ماسک مخصوص مواد شیمیایی ،کلاه ، دستکش چرمی بلند ،پیش بند چرمی ، چکمه استفاده کنند.
17 – در موقع جوشکاری بایستی مطمئن بود شلنگ ثابت بین رگلاتور و مشعل بدون نشت بوده و به طور صحیح به رگلاتور مشعل متصل باشد.
18 – هرگز شیر خروج یا رگلاتور را در مجاورت شعله قرار ندهید.
19 – در هنگام کار با دستگاههای تراش و فرز نبایستی از دستکش استفاده شود.
20 – متصدی سنگ سمباده بایستی علاوه بر استفاده از عینک ایمنی از حفاظ طلقی شفاف روی دستگاه نیز استفاده کند.
21 – سر پوش های مناسب بایستی بر روی چرخ سمباده نصب شده باشد.
22 – محور سنگ سمباده نباید دارای لرزش بوده و متصدی سنگ سمباده قبل از شروع کار باید سنگ را از نظر ترک خوردگی کنترل نماید.
23 – کلیه قسمتهای دستگاهها بایستی حفاظ مناسبی داشته باشند.
24 – از کابلهای معیوب استفاده نشده و حتی الا مکان محل اتصال نزدیک محل جوش قرار داده شود.
25 – قبل از استارت ماشینهای تراش ابزار کار را از محل قطعه متحرک جمع آوری کنید.
26 – نظافت قسمتهای متحرک را فقط در زمان توقف انجام دهید و بعد از اتمام کار نسبت به جمع آوری هر نوع عامل خارجی مانند تکه های فولادی، نوک تیز ، چوب و … اقدام نمایید.
27 – هنگام جوشکاری زمین باید خشک باشد. در صورت خیس بودن زمین محل جوشکاری باید از چوب ، لاستیک یا پوکه های خشک بعنوان زیر پایی استفاده شود.
28 – هنگام جوشکاری در جاهای تنگ و کوچک ، مخازن ، تانکرها ،کف فلزی سالنهای کارخانجات باید از دستگاههای جریان مستقیم استفاده شود.
29 – جوشکار نباید در محلی که احتمال انعکاس نور در ماسک جوشکاری وجود دارد ، کار کند.
30 – در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر به آئین نامه های حفاظت فنی و بهداشت کار مراجعه کنید.

 

 

منبع: hse-me.ir

آشنایی با طناب کوهنوردی

آشنایی با طناب کوهنوردی

آشنایی با طناب کوهنوردی

 

انواع طناب کوهنوردی (ROPE)

بلندا

طناب یکی از مهترین وسایل کوهنوردی است و در واقع محافظت از جان سنگنوردان را بر عهده دارد. طناب ها باید مورد تائید اتحادیه جهانی انجمن های کوهنوردی ( UIAA) قرار گیرند. البته توصیه می شود از طناب هایی استفاده شود که دارای استاندارد اتحادیه ی اروپا (CE) نیز باشند. طناب های کوهنوردی در قطرهای مختلف ( ۳ ، ۵، ۷ ،۵/۸ ، ۹ ، ۵/۱۰ و ۱۱ میلی متر ) ساخته می شوند. در سنگنوردی طنابهای با قطرهای مختلف کاربرد خاص و متفاوتی دارد. طناب ها از نظر نوع ساخت به دو دسته قابل کشش (Dynamic) و غیر قابل کشش (Static) تقسیم می شوند. تمام طناب هایی که با آنها عمل صعود از سنگ انجام می گیرد باید از نوع قابل کشش باشد.

طنابهای قابل کشش (دینامیک) هنگام وارد شدن بار بر روی آنها از خود خاصیت کشسانی بروز می دهند.

طنابهای غیرقابل کشش (استاتیک) هنگام وارد شدن بار بر روی آنها از خود خاصیت کشسانی بروز نمی دهند.

 

ساختمان طناب

بندهایی که در ساخت پارگلایدرها استفاده می شوند از نظر ساختار شبیه طنابهای استاتیک کوهنوردی می باشند.

طناب ها از ۲ بخش تشکیل شده اند:

– هسته

– روکش یا غلاف

 

هسته : بخش اصلی طناب است و به دلیل ساختار خود مسئول ویژگی کشش پذیری (Dynamism) طناب می باشد. به طور مثال در یک طناب ۱۱ میلی متری ، هسته از حدود ۵۵۰۰۰ نخ باریک و بلند از جنس پرلون تشکیل شده است. این ۵۵۰۰۰ نخ در دسته های جداگانه در کنار هم قرار گرفته و هسته را تشکیل داده اند. با یک محاسبه ی ساده معلوم می شود که در یک طناب ۱۱ م م با طول ۵۰ متر، ۲۷۵۰ کیلومتر نخ باریک به کار رفته است.

 

روکش یا غلاف: به دور هسته بافته شده و آن را از خراش و دیگر عوامل خارجی محفوظ نگاه می دارد. این غلاف محافظ از جنس پلی آمید ساخته شده است. روکش یک طناب از حدود ۳۰۰۰ نخ باریک تشکیل شده است. چنانچه روکش طناب آسیب ببیند، هسته که به رنگ سفید است آشکار شده و این امر هشدار واضحی است برای تعویض طناب.

 

انواع طناب از نظر نوع کاربردی

طنابها با کاربردهای گوناگون ساخته می شوند. به هنگام خرید باید با مطالعه دفترچه راهنمای همراه طناب، به کاربری آن دقت کرد. معمولا طول طنابها بین ۵۰ تا ۶۰ متر است.

 

تک طناب یا Single Rope : این رده از طنابها به صورت تک رشته بوده و توانایی مهار سقوط را دارا هستند. این نوع طنابها در صعود های سرطناب استفاده می شوند عبارت است از : ۸/۹ ، ۲/۱۰ ، ۵/۱۰ و ۱۱

 

نیم طناب یا طناب دوبله Double Rope: از این طنابها به صورت دو رشته برای صعودهای دوطنابه استفاده می شود. هر رشته را می توان داخل یک کارابین انداخت.

 

طناب دوقلو Twist Rope: در صورت استفاده از این طناب در صعود حتما باید هر دو رشته را داخل یک کارابین انداخت.

 

کاربرد طنابهای قطر های مختلف

 

3 mm : بند چکش، بند حمایت ابزار ( مانند : صفحه ترمز ، هشت فرود ، یومار )

5 mm : حلقه طنابچه ، طنابچه مخصوص ، گره ی پروسیک ، پله ی رکاب

7 mm : به صورت دولا برای فرود، برقراری کارگاه ها ، طناب انفرادی

9 mm : برای صعود و فرود ( به این دو طنابها نیم طناب هم گفته می شود )، استفاده در صعودها دشوار به صورت دولا ( روش دوطنابه )

9.8 mm , 10.2 mm, 10.5 mm, 11 mm : باری حمایت در صعود سر طناب

 

توجه کنید که بسیاری از طنابها مقاومتی بیشتر از آنچه در این جدول آمده است دارند اما لازم است همواره در حد مقاوتی مندرج در دفترچه راهنمای آن از طناب استفاده شود.

 

 

مقاومت بدون گره (Kg) قطر
( mm )
3500 9.8 تا 11
1500 7
700 5
250 3

 

 

محافظت از طناب

مهمترین مواردی که باید در حفاظت از طنابها به کار رود عبارتند از :

– قرار دادن طناب داخل یک کیسه ی در بسته ی پارچه ای ( پارچه ای که هوا از منافذ آن عبور کند) و دور از گرد و خاک. نگهداری این کیسه در جای خشک.

– محافظت از تابش طولانی مدت نور خورشید به آن

– قرار ندادن طناب در لبه ی تیز سنگها و خودداری از گذاشتن پا بر روی آن

– عدم شست و شوی طناب با مواد شیمیایی. درصورت آلوده شدن طناب به مواد روغنی آلاینده و در صورت نیاز به شست و شو، فقط با آب سرد آن را بشویید و در مجاورت باد، در سایه و دور از حرارت مستقیم قرار دهید تا کاملا خشک شود. اگر محلول شست و شوی اختصاصی طناب که کارخانه سازنده توصیه نموده است موجود بود، از آن استفاده نمایید.

طناب خود را به کسی قرض ندهید!

– برای طناب خود یک دفترچه درست کنید و کارهایی که با آن انجام داده اید را در دفترچه یادداشت کنید.

– از طناب خود جز برای کوهنوردی استفاده دیگری نکنید.

– هنگام نگهداری از طناب آن را زیر لوازم دیگر قرار ندهید.

– قبل از استفاده از طنابها آن را به دقت بازبینی کنید و پس از اطمینان از سالم بودن، از آن استفاده نمایید.

– در صورت زدگی طناب، حتما ضمن علامت گذاری و یا جدا کردن آن از دیگر طنابهای سالم دیگر کاربران را نیز با خبر سازید.

– بسته به نوع استفاده و کاربری، هر طناب عمر مفیدی دارد که بعد از آن باید کنار گذاشته شود. نهایت این عمر ۵ تا ۶ سال است و حتی اگر از طناب استفاده نکرده اید، بعد از این مدت باید آن را دور بیندازید! کلیه ابزار نایلونی برای خود عمر مفیدی دارند و طناب از این قاعده مستثنی نیست. ۳ تا ۴ سال حداکثر زمانی است که می توان از یک طناب استفاده کرد (در بعضی از برنامه ها و صعود ها ). ۲ سال برای استفاده منظم و هفتگی. ۱ سال برای استفاده بیش از یک روز در هفته.

 

روش جمع نمودن طناب

برای جمع نمودن طناب دو روش کلی وجود دارد که اشکال زیر گویای آن است:

۱روش یک لا

۲ – روش دو لا

آشنایی با <a class=

 

 

منبع: bolanda.blog.ir

کلاه آتش نشانی

کلاه عملیاتی

کلاه عملیاتی :

کلاه محافظ آتش نشانها نیز یکی دیگر از اجزاء پوشاک حفاظتی می باشد که آتش نشانان درهنگام عملیات اطفای حریق الزاماً مورد استفاده قرار می دهند .

ساختمان کلاه از دو قسمت عمده پوسته محافظ و سیستم نگهدارنده تشکیل می شوند.

 

ویژگی های کلاه عملیاتی

کلاه بایستی:

  • مطابق با استاندارد مربوطه طراحی وساخته شود.
  • مقاومت کافی در برابر ضربه و نفوذ قطعات تیز و مقاومت در برابر شعله و تابش حرارت داشته و عایق الکتریسیته باشد.
  • دارای محافظ گردن و نقاب مناسب و ضد خش باشد.
  • پوسته و بخشهای خارجی کلاه بایستی در برابرمواد شیمیایی مقاوم باشد.
  • سیستم نگهدارنده و بند قابل تنظیم و مستحکم نیز از ضروریات کلاه است.
  • رنگ و اندازه مناسب و نصبشبرنگ در دور کلاه از واجبات است .
  • دوام و استحکام لبه ها و سایر اجزا در حد استاندارد ضروری می باشد.
  • قابلیت نصب چراغ قوه بر روی کلاه نیز بر مزیت های آن می افزاید.

 

طرح پیشنهادی :

 

  • پیشنهاد می گردد کلاه ایمنی آتش نشانان به رنگ قرمز با طلق متحرک و مقاوم حرارت باشد.
  • دارای شبرنگ نارنجی به عرض 2 سانتیمتر در اطراف باشد.
  • در قسمت بالای پوسته دارای تیغه تاج مانند جهت استحکام در برابر ضربه باشد.
  • محافظ گوش و گردن کلاه از جنس و رنگ پوشاک دیگر( کت وشلوار) باشد.
  • براحتی قابل شستشو ورفع آلودگی باشد.
  • بخشهایی از کلاه که در تماس مستقیم با پوست می باشد نباید ایجاد صدمه و حساسیت بر پوست نموده و یا در اثر تماس با عرق بدن یا مواد آرایشی دچار آسیب شود.
ست آتش نشانی

پوشاک حفاظتی آتش نشانان

پوشاک حفاظتی آتش نشانان

ویژگی های لازم در پوشاک حفاظتی آتش نشانان :

پوشاک حفاظتی آتش نشانان یکی از مهمترین ابزار درجهت حفظ جان و سلامتی نیروهای فعال در عملیات اطفای حریق می باشد .

این پوشاک از اجزاء متعددی تشکیل شده است که در مجموع به آنها یک دست پوشاک حفاظتی کامل ( ست کامل لباس عملیاتی ) گفته می شود.

اجزاء پوشاک حفاظتی آتش نشانان ( ست کامل لباس عملیاتی ) شامل

  • کت
  • شلوار
  • کلاه
  • چکمه
  • دستکش
  • مچ بند
  • سرپوش

میباشد.

طراحی و ساخت این پوشاک به صورتی است که کلیه اندامهای خارجی بدن را از آسیبهای احتمالی ناشی از حرارت ، رطوبت و … مصون نگه می دارد.

مهمترین ویژگیهای پوشاک حفاظتی عبارتند از :

  • داشتن مقاومت و مانع حرارت و رطوبت و مانع نفوذ باد
  • راحتی در پوشیدن و عملیات
  • قابلیت دید و رویت در تاریکی
  • سهولت در نگهداری و رفع آلودگی.
لباس آتشنشانی

کت و شلوار عملیاتی

کت و شلوار عملیاتی :

از مهمترین اجزا ست عملیاتی ، کت و شلوار آتش نشانی می باشد که در ذیل با دقت و جزئیات بررسی می کنیم:

کت عملیاتی

کت از مهمترین اجزاء پوشاک حفاظتی است که یک آتش نشان بایستی هنگام عملیات اطفای حریق آن را برتن داشته باشد.

 

استانداردهای معتبر ویژگیهای زیر را در طراحی کت محافظ ضروری می داند:

  • دارا بودن عایق و مانع حرارت.
  • دارا بودن عایق نفوذ رطوبت.
  • دارا بودن عایق نفوذ باد.
  • داشتن امکان خروج بخار بدن از لابلای نسوج (الیاف)کت.
  • داشتن سرآستین دوبله با لایة داخلی کش دار جهت حفاظت از ورود شعله و آب و آشغال خرده به داخل آستین.
  • دارای یقه بلند با نوار مخصوص بستن یقه جهت حفاظت بیشتر گلو و گردن.
  • دارای جیب مناسب و درپوش دار( دو عدد در طرفین دامن جلو  یک جیب درسینه مخصوص قرار دادن بی سیم) جیبها بایستی دارای مجرای خروج آب باشند.
  • دارای رنگ و اندازه های مناسب افراد ( ترجیحاً رنگ روشن به دلیل خاصیت دفع نور وگرما).
  • طراحی مناسب علائم و نوارهای شبرنگ جهت مشخص شدن لباس (روی سینه  پشت آستینها و دامن ).
  • دارای وسیله اتصال قسمتهای باز (جلو)  به صورت محکم و مانع نفوذ حرارت و آب .
  • دارای ویژگی مانع ایجاد الکتریسیته ساکن باشد.

 

شلوار عملیاتی :

شلوار آتشنشانی

شلوار محافظ آتش نشانان نیز یکی دیگر از اجزای مهم پوشاک حفاظتی است که ازملزومات حفاظت فردی آتش نشانان در عملیات اطفای حریق می باشد.

شلوار نیز باید استانداردهای ایمنی مشابه کت داشته باشد . شلوار نیز همانند کت بایستی:

  • از پارچه و لایه های تأخیرانداز و موانع حرارت و رطوبت وباد تشکیل و دارای طرح و اندازه و رنگ متناسب با کت باشد.
  • پاچه های شلوار دارای گتر قابل باز و بسته شدن و نوار شبرنگ در قسمت ساق باشد.
  • دارای کمربند سر دوشی باشد.
  • دارای قابلیت شستشو و رفع آلودگی آسان باشد.

البسه حفاظتی

البسه حفاظتی

  • لباسهای محافظ در برابر گرما :

 

لباسهای حفاظتی مقاوم در برابر گرما به دو دسته زیر تقسیم می شوند:

-1 لباسهای جاذب گرما

-2 لباسهای منعکس کننده گرما

که خود شامل انواع زیر است :

الف  لباسهای یک تکه و کامل آلومینومی برای محافظت کل بدن

ب  لباسهای چند تکه آلومینومی برای حفاظت از ناحیه سینه و شکم و بخشهای پایین تر بدن

ج  لباسهای یک تکه و کامل آلومینومی مجهز به سیستم تأمین هوای تازه و خنک برای کاربر

 

لازم بذکر است که جنس اینگونه لباسها معمولاً از موادی نظیر چرم و یا کتان می باشد که با صفحات آلومینومی پوشش داده می شوند.

 

  • لباسهای محافظ در برابر مواد شیمیایی :

 

خصوصیات لباسهای حفاظتی در برابر مواد شیمیایی در باره نحوه و میزان انتشار حلالها و سایرمواد شیمیایی از لباسهای حفاظتی مقاوم در برابر نفوذ مایعات ، تاکنون تحقیقات گسترده ای صورت گرفته است.

برای مثال در یک آزمایش مورد تأیید ، استون بر روی لاستیک نئوپرن ( در ضخامت دستکشهای معمولی ) مورد بررسی قرار گرفت .

با تماس مستقیم استون با سطح خارجی لاستیک پس از 30 دقیقه ، حلال در سطح داخلی لاستیک هر چند در مقادیر اندک قابل شناسایی بود .

این نوع حرکت مواد شیمیایی از ضخامت لباسهای حفاظتینشر”  نامیده می شود . فرآیند نشر که در واقع انتشار مواد شیمیایی در سطح مولکولی از ضخامت لباسهای حفاظتی می باشد در سه مرحله زیر تکمیل می شود:

 

الف  جذب ماده شیمیایی درسطح لباس حفاظتی
ب  انتشار در ضخامت لباس حفاظتی
ج  بازیافت ماده شیمیایی در سطح داخلی لباس

 

تعریف Break Through  :

زمان حد فاصل بین تماس ماده شیمیایی با سطح خارجی لباس تا شناسایی آن درسطح داخلی لباس را زمان Break Through  می نامند.

 

اغلب تستهای اندازه گیری مقاومت لباسهای حفاظتی در برابر نشر، در طول یک دوره هشت ساعتی یعنی تقریباً معادل یک شیفت کاری صورت می گیرد و این آزمایشها بصورت تماس مستقیم گاز با مایعات مورد نظر با لباسهای حفاظتی صورت می گیرد که این حالت در اغلب موارد در محیط های کاری وجود ندارد.

 

از آنجایی که در حال حاضر هیچ لباس حافظتی وجود ندارد که در برابر کلیه مواد شیمیایی غیرقابل نفوذ باشد لازم است در مواردی که زمان Break Through لباس در مقابل یک ماده شیمیایی پایین است، انواعی انتخاب گردند که دارای عملکردی بالا ( یعنی کمترین نرخ نفوذ ) بوده و همزمان با آن نیز سایر کنترل ها و اصول مدیریتی نظیر تعویض منظم و دوره ای لباسها را مدنظر داشته باشند.

 

در هنگام انتخاب لباسهای حفاظتی مقاوم در برابر مواد شیمیایی لازم است که علاوه بر پدیده نشر ،دو خصوصیت زیر نیز مورد توجه قرار گیرد:

 

الف  فرسودگی تدریجی لباس حفاظتی :

تغییرات سوء در یک یا چند خصوصیت فیزیکی لباس در اثر تماس با مواد شیمیایی .

مثال : پلی وینیل الکل  ( PVA )  که یک حفاظ خوب در برابر اغلب حلال های آلی محسوب می شود ، در صورت تماس با آب دچار فرسودگی می گردد.

ب  نفوذ :

این پدیده عبارت است از جریان مواد شیمیایی در سطح متغیر مولکولی از طریق سوراخهای ریز،بریدگی ها … موجود در ساختمان لباس . پدیده نفوذ بویژه درمورد لباسهای حفاظتی مورد استفاده در برابر پاشش مواد شیمیایی از اهمیت بالایی برخوردار است.

کفش ایمنی

كفش ايمنی

كفش ايمنی

كفش ايمنی پنجه فولادی را براساس قدرت تحمل بار استاتيكی و ضربه به سه گروه با شماره هاي 50 و  30 و 75 تقسيم بندی مي نمايند كه تقسيم بندی فوق در جدول زير خلاصه شده است ،

گروه بار ثابت (پوند) بار ضربه اي (پوند) فضاي باز سرپنجه (اینچ)
75 2500 75 یک دوم
50 1700 50 یک دوم
30 1000 30 یک دوم

 

 

بدين ترتيب كفش ايمني پنجه فولادي درگروه 75 قرار مي گيرد كه پس از تحميل 2500 پوند بار ثابت و 75 پوند بارضربه اي ( بصورت سقوط يك وزنه 75 پوندي از ارتفاع 1 متري ) فضاي سر پنجه آن از يك دوم اينچ كمتر نشود . در استفاده از كفشهاي ايمني پنجه فولادي بايد توجه داشت كه گرم شدن پنجه فولادي كفش ممكن است باعث آسيب رساندن پنجه پا گردد.

 

چكمه لاستيكي و  چکمه پلاستيكي :

چكمه هاي ساخته شده از لاستيك مصنوعي حفاظت قابل قبولي را در برابر مواد شيميايي تأمين مي كند.

ميزان كاهش قدرت الاستيسيته لاستيكهاي مورد استفاده در ساخت چكمه ها بايد پس از 48 ساعت تماس پا اسيد كلريدريك 20 درصد در درجه حرارت اتاق ، كمتر از 10 درصد باشد.

انتخاب جنس چكمه هاي محافظ در برابر مواد شيميايي به نوع مواد ياد شده بستگي داشته و همانند انتخاب ساير لباسهاي حفاظتي مقاوم در برابرمواد شيميايي مي باشد .

 

سطح حفاظتي و طرح و اندازه چكمه طبق طرح welling ton ،  ارتفاع ساق هنگامي كه از بالاترين نقطه پاشنه از داخل چكمه اندازه گيري مي شود تا بالاي ساق از طرف پشت 40 سانتيمتر باشد.

 

آزمون نفوذ

هوا را با فشار 14/0 تا 21/0  كيلوگرم به سانتيمتر مربع به داخل چكمه وارد مي كنند و دهانه چكمه را محكم مسدود نموده بطوري كه مانع از خروج هوا شود

. چكمه را تا زانو به عمق 230 ميليمتر به درون آب فرو مي برند،

ساق چكمه به اندازه اي در آب فرو برده شود كه محل اتصال ساق به ران در آب قرار گيرد. در اين حالت نبايد هيچگونه حبابي از هوا ظاهر شود.

انواع دستکش ایمنی

دستكش ايمنی

دستكش های ايمنی

در هر محيط كار با توجه به شرايط كار ، فعاليتهاي فرد ، نوع كار و غيره عوامل مخاطره زاي متعددي وجود دارد كه ميتوانند كيفيت و كارايي دستكش هاي ايمني را تحت تأثير قرار دهند، كه هر كدام مي توانند مبناي مقايسه و انتخاب وسيله حفاظتی مورد نظر باشند . .

درشكل زير برخي از عوامل مخاطره آميز به همراه علائم بين المللي آنها نشان داده شده است.

این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل مواد شیمیایی مقاوم هستند. دستکش مقاوم شیمیایی
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل مواد شیمیایی ضعیف مقاوم هستند. دستکش مواد شیمیایی ضعیف
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقاب گرما و حرارت لمقاوم هستند. دستکش مقاوم حرارت
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل سرما  مقاوم هستند. دستکش مقاوم سرما
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل آلودگی رادیو اکتیو مقاوم هستند. دستکش آلودگی رادیو اکتیو
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل تشعشع یونیزاسیونی مقاوم هستند. دستکش مقاوم تشعشع یونیزاسیونی
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل خطرات مکانیکی مقاوم هستند. دستکش مقاوم مکانیکی
این علامت در دستکش هایی استفاده می شود که در مقابل عوامل میکروبی مقاوم هستند. دستکش میکروبی

 

 

خطرات شيميايی :

انتخاب دستكش هاي ايمني براي محافظت در برابر خطرات مواد شيميايي بالاخص مايعات خورنده و سمي اساساً با توجه به دو معيار اساسي درباره عملكرد دستكش صورت مي گيرد:

 

نفوذ و نشت :

نفوذ فرآيندي است كه در طي آن ماده شيميايي از درون يك لايه حفاظتي بدون منفذ ، سوراخ ريز و سوزني شكل يا هر روزنه غير قابل مشاهده با چشم عبور كند .

در آزمون هاي مربوطه ، مايع مورد نظردر يك ظرف نمونه مورد آزمايش ( دستكش حفاظتي ) قرار گفته و زمان مورد نياز براي ظهور و رديابي اولين نشانه هاي ماده شيميايي مورد نظر درطرف ديگر نمونه اندازه گيري مي شود .

زمان اندازه گيري شده را زمان نشت مي نامند .

 

جهت ارزيابي سريعتر و آسان انواع دستكش هاي حفاظتي از كدهاي رنگي سبز، زرد و قرمز نيز استفاده شده است كه مفهوم هر رنگ در جدول زير ارائه شده است.

بدين ترتيب مي توان سريعاً و تنها از طريق مشاهده كد رنگي دستكش مناسب با كار در مورد ماده شيميايي را تعيين كرد.

كد رنگي و مفهوم آن:

سبز:  اين دستكش براي كار با ماده شيميايي مورد نظر بسيار مناسب است

زرد اين دستكش براي كار با ماده شيميايي مورد نظر تنها با رعايت احتياط هاي لازم مناسب است

قرمز:  اين دستكش براي كار با ماده شيميايي مورد نظر مناسب نيست از كار با آن پرهيز كنيد.

 

سطح حفاظتي در انواع دستكش ها متفاوت مي باشد .

بطور مثال ، براساس طول كلي دستكش سه اندازه زير و براي دستكش هاي چرمي ساقه دار پيشنهاد مي شود :

 

اندازه دستكش و طول دستكش

كوتاه  – 300 ميليمتر

متوسط  – 350 ميليمتر

بلند –  400 ميليمتر

گوشی ایمنی روی گوش و توگوشی

  وسايل حفاظت فردی سيستم شنوايی

  وسايل حفاظت فردي سيستم شنوايي

1 – ايرپلاگ ها

ايرپلاگ نوعي وسيله حفاظت از شنوايي است كه در داخل مجراي شنوايي قرار گرفته و با مسدود كردن آن از رسيدن امواج صوتي به پرده صماخ و انتقال آن به گوش داخلي جلوگيري مي كند.

در اصطلاح به ایر پلاگ ، توگوشی هم گفته می شود .

قطر مجراي شنوايي در افراد مختلف بين 3 تا 14 ميليمتر متفاوت بوده ولي اندازه اغلب آنها بين 5 تا 11 ميليمتر است .

سطح مقطع اكثر مجاري شنوايي بيضي شكل است ولي اشكال دايره اي و حتي شكاف مانند نادر نيستند .

براي قرار دادن مناسب آنها در گوش بايد ابتدا با دست مخالف از بالاي سر لاله گوش را به طرف بالا كشيده و بعد از قرار دادن ايرپلاگ در آن توسط دست موافق آن را به حالت اول برگرداند.

انواع اير پلاگ ها

الف  ايرپلاگ هاي شكل گرفته ( قابل استفاده مجدد)

توگوشی چند پله

اينگونه اير پلاگها معمولاً از لاستيك با روكش سيليكوني و در شكل و ابعاد مختلف ساخته مي شوند.

ب  ايرپلاگ هاي شكل پذير ( يكبار مصرف )

اين نوع ایرپلاگها ازموادي نظير كتان ، كاغذ ، موم الياف آكريليك ، مخلوطي از آنها و يا موادي ديگر ساخته مي شوند .

آنها با دست شكل گرفته و با كمي فشار در مجراي شنوايي گوش جاي مي گيرند، سپس به شكل مجرا درآمده و در همان حال باقي مي مانند.

 

2-  ايرماف ها

گوشی هدفونی خلبانیايرمافها وسايل حفا ظت از شنوايي هستند كه با قرارگيري در روي گوش و پوشاندن لاله آن از رسيدن امواج صوتي به گوش جلوگيري مي كنند.

اين نوع وسايل حفاظتي به گوشيهاي فنجاني یا خلبانی نيز معروفند.

ايرمافها زماني ماكزيمم كارايي را خواهند داشت كه در روي يك سطح نسبتاً صاف قرار گيرند .

بنابراين استفاده از آنها همراه با موهاي بلند، عينك و يا موانعي از اين قبيل باعث كاهش ميزان حفاظت خواهد شد.

فاكتور ديگري كه در تعيين ميزان حفاظت مرتبط است مقدار نيرويي است كه بوسيله فنرهاي نگهدارنده گوشي ها وارد مي شود؛ در اينجا لازم است تعادل بين نيروي وارده از طريق فنرها و راحتي فرد مدنظر باشد.

رسپیراتور

رسپیراتورهای تأمین کننده هوا

رسپیراتورهای تأمین کننده هوا

این دستگاههای تأمین کننده هوا تجهیزاتی هستند که هوای تمیز قابل استنشاق را از محیطی خارج از هوای محیط کار تأمین می کنند.هوای تمیز ممکن است بوسیله یک کپسول محتوی هوای فشرده که در پشت کاربر قرار می گیرد و یا از طریق یک سیستم هوای تحت فشار پرتابل یا ثابت تهیه شود.در این سیستم ها هوا معمولاً با یک فشار مثبت وارد ماسک شده، لذا مقاومتی در برابر تنفس ایجاد نمی شود.همچنین درمقایسه با سایر رسپیراتورها ، هوای تأمین شده دراین گروه از بقیه خنک تر می باشد. این رسپیراتورهای شیلنگ دار و رسپیراتورهای ( SCBA ) دستگاهها شامل تجهیزات تنفسی خود تأمین مرکب می باشد.رسپیراتور های مرکب ترکیبی ازیک رسپیراتور شیلنگ دار به همراه کپسول کوچکی از هوای فشرده می باشد.هدف از طراحی کپسول یاد شده تأمین هوا در شرایط اضطراری است که شیلنگ هوا ممکن است قطع شود.این دستگاهها دارای فیلتر و کارتریج های تصفیه کننده هوا نبوده و بجای آن هوای سالم را از طریق یک منبع خارج از محیط آلوده به کاربر می رساند.ماسک های متصل به لوله تحت فشار و معمولی

این دستگاهها جزء اولین رسپیراتورها می باشند. اینگونه تجهیزات متشکل از یک لوله با قطر زیاد است که از یک طرف به هوای آزاد و از طرف دیگر به ماسک کاربر متصل شده و از طریق فشار منفی هوای لازم فرد را تأمین می نماید.رسپیراتورهای مجهز به لوله هوا

این دستگاهها هوای مورد نیاز کارگران را بوسیله یک شیلنگ هوا از کمپرسور هوایی که در محیط هایی عاری از آلاینده ها قرار گرفته است تأمین می کند. تفاوت عمده این دستگاهها با انواع قبلی در تأمین فشار مثبت در کل دوره استفاده است که در آنها میزان جریان اکسیژن و فشار آن ثابت می ماند.تجهیزات تنفسی خود تأمین  (SCBA)

SCBA ها  شامل یک منبع قابل حمل از هوای تنفسی بوده که جهت تأمین حفاظت در محیطهای دارای گازهای سمی یا کم اکسیژن بکار می روند.در این دستگاه ها منبع تأمین هوا ، کپسولی است که در پشت استفاده کننده جای گرفته و هوای با فشار مثبت را تأمین می کند.بزرگترین مزیت این نوع دستگاهها نسبت به نوع شیلنگ دار آزادی عمل بالای استفاده کنندگان آنهاست.تجهیزات یاد شده متشکل از یک منبع تأمین هوا از نوع هوای فشرده و یا مواد شیمیایی تولید کننده اکسیژن می باشند.SCBA  ها در دو دسته کلی جای می گیرند:مدار باز

مدار بسته

الف- SCBA مدار باز :

که متشکل از یک مخزن هوای فشرده ، شیلنگ هوا ، رگولاتور و ماسک می باشند که با توجه به اندازه مخزن هوا قادر هستند از 5 تا 30 دقیقه هوای لازم را تأمین نمایند.معمولا این سیلندر ها در حجم های 2 و 3 و 6.8 و 9 لیتری و در فشارهای 200 بار یا 300 بار می باشند که این سیلندر ها توسط کمپرسور هوای تنفسی شارژ می شوند.نمونه های موجود در بازار با مارک های دراگر  MSA یا اسپاسیانی هستند.ب- SCBA مدار بسته :

در این تجهیزات برخلاف انواع مدار باز که در آنها هوای بازدم به بیرون تخلیه می شد هوای بازدمی پس از حذف دی اکسیدکربن آن مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد.SCBA های مدار بسته  قادرند تا 4 ساعت هوای لازم را برای فرد تأمین کنند که این امر از طریق استفاده از منابع اکسیژن بصورت مایع ، گاز و جامد عملی می شود.دراین دستگاه هوای بازدمی پس از عبور ازیک ماده شیمیایی و جدا شدن دی اکسید آن دوباره به ماسک تنفس بازگردانده می شود.نمونه اقلام موجود می توان به DRAGER PSS BG4 اشاره کرد.رسپیراتورهای فشار مثبت :

به دلیل مشکلات ناشی از نشت آلاینده ها به درون ماسکها در انواع فشار منفی ، رسپیراتورهای فشار مثبت طراحی شده اند که مشکل یاد شده را به حداقل می رسانند. رسپیراتورهای فشار مثبت می تواند از انوع تأمین کننده هوا و تصفیه کننده هوا باشد.